PFAS są używane w wielu różnych produktach. Sprawiają, że kurtki przeciwdeszczowe są wodoodporne, zapobiegają przeciekaniu fast foodu z sosami przez opakowanie i są ważnym składnikiem piany znajdującej się w gaśnicach [2]. Często stosuje się je do uzyskania hydrofobowości powierzchni i zmniejszenia tarcia. PFAS to ogólny termin obejmujący tysiące chemikaliów, w tym teflon, który jest używany w niektórych naczyniach kuchennych z powłoką zapobiegającą przywieraniu [3]. Jedną z niepokojących cech PFAS jest to, że po wyrzuceniu ich degradacja zajmuje ogromną ilość czasu; nazywane są również „wiecznymi chemikaliami”. Ponadto, ulegają bioakumulacji, co oznacza, że gromadzą się w organizmach, które z czasem są na narażone na ich działanie [1]. W rzeczywistości, ślady PFAS można znaleźć we krwi 98% obywateli USA [4] oraz w próbkach wody z całego świata [5, 6]. Niektóre PFAS zostały wskazane w przypadku różnych problemów zdrowotnych, od chorób tarczycy, wątroby lub nerek, po raka [7, 8].

Jednym konkretnym PFAS, który został uznany za powodujący niekorzystne skutki zdrowotne, jest PFOA (kwas perfluorooktanowy), substancja używana w procesie produkcji naczyń teflonowych do 2013 roku. Oprócz wyżej wymienionych problemów zdrowotnych, wykazano jego wpływ na bezpłodność i niską masę noworodków [9, 10]. Od 2013 roku PFOA nie jest już używany w produkcji naczyń kuchennych z powłoką zapobiegającą przywieraniu, ale nadal ma inne zastosowania, np. w uszczelniaczach, wosku do podłóg czy tekstyliach. W związku z powyższym, jak można się było spodziewać, badania wykazały, że zakaz używania naczyń kuchennych zawierających PFOA nie zmniejszył znacząco ogólnej ekspozycji na PFOA [11].

Jednakże, wiele nowoczesnych naczyń kuchennych z powłoką zapobiegającą przywieraniu nadal zawiera inne PFAS, których potencjalne skutki zdrowotne, zwłaszcza długoterminowe, są często niejasne [12]. Ogólnie rzecz biorąc, nowe typy PFAS są często stosowane bez badań toksykologicznych, co prowadzi do niejednoznacznego obrazu bezpieczeństwa biologicznego PFAS [12]. Dlatego też niektóre rządy uchwalają przepisy dotyczące środków ostrożności – Unia Europejska zaczęła zakazywać niektórych PFAS [13], a stan Maine w USA uchwalił nawet prawo, które zabroni sprzedaży produktów zawierających PFAS od 2030 roku [14].

Oprócz PFAS, naczynia z powłoką zapobiegającą przywieraniu mogą powodować również inne niekorzystne skutki zdrowotne, jeśli są użytkowane nieprawidłowo. Powłoka zapobiegająca przywieraniu zwykle zaczyna się rozkładać po podgrzaniu powyżej 260°C (500°F) [15] – konwencjonalne kuchenki elektryczne osiągają temperaturę do 600°C (1100°F). Tak wysoka temperatura powoduje, że z patelni wydzielają się toksyczne opary, które przy wdychaniu mogą wywoływać polimerową gorączkę oparów [16] – przejściowe objawy grypopodobne, trwające do 48 godzin – lub w ciężkich przypadkach uszkodzenie płuc [17]. Dlatego bardzo ważne jest, aby używać naczyń nieprzywierających tylko w zakresie temperatur zalecanym przez producenta.

Co więcej, powłoka nieprzywierająca może ulec uszkodzeniu przez długotrwałe użytkowanie, ostre przedmioty lub zmywarkę, powodując jej łuszczenie. Gdy takie naczynia są nadal używane, część plastikowej powłoki trafia do żywności i zostaje połknięta. Chociaż sam teflon został sklasyfikowany jako bezpieczny pod tym względem [18], nadal gromadzi się w narządach wewnętrznych, takich jak wyściółka żołądka czy nerki [19] i nie jest jasne, jakie będą tego długoterminowe skutki. W związku z tym, uszkodzone nieprzywierające naczynia należy wymienić.